پانزدهم آگست در تاریخ معاصر افغانستان روزی است که با بازگشت طالبان، نیم قرن تلاش و دستاورد زنان کشور برای آزادی و برابری به خشونت کشیده شد. گزارش‌های سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد که پس از این تاریخ، زنان افغانستان از حق آموزش، کار، مشارکت سیاسی و حضور اجتماعی به‌طور کامل محروم گردیدند.
سیاست طالبان صرفاً ممنوعیت تحصیل و اشتغال زنان نیست، بلکه بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر برای حذف «زن آگاه، فعال و منتقد» از متن جامعه است. این سیاست نه تنها آینده زنان، بلکه مسیر پیشرفت کل جامعه را مسدود می‌کند.
با وجود سکوت و حتی تعامل برخی کشورها با طالبان، زنان افغانستان با وجود تهدید و سرکوب، همچنان به مبارزه ادامه می‌دهند. پانزدهم آگست تنها تاریخ سقوط یک نظام سیاسی نیست؛ بلکه نماد فروپاشی ارزش‌های جهانی و آزمون واقعی وجدان جامعه بین‌المللی است.
